Wesley Sneijder heeft de Ajax-selectie publiekelijk hard aangepakt na de nieuwe zeperd van de Amsterdammers. De recordinternational fileerde de huidige groep op mentaliteit, hiërarchie en elementaire organisatie zonder bal. Zijn kritiek raakt een open zenuw bij Ajax: structurele fouten in drukmomenten en restverdediging blijven de ploeg opbreken in topphases van wedstrijden.
De uitval van Sneijder is relevant omdat hij spreekt vanuit gezag en ervaring op het hoogste niveau. Voor Ajax betekent het dat het debat over leiderschap en tactische discipline opnieuw oplaait, met potentiële gevolgen voor basisplaatsen, trainingsaccenten en het winterse transfervenster. De druk op de selectie en staf neemt verder toe nu falende patronen zichtbaar blijven op cruciale momenten.
Wat Sneijder de Ajax-selectie verwijt
De kern van Sneijder’s kritiek: Ajax speelt zonder herkenbare hiërarchie en verliest te vaak basisduels, waardoor de ploeg nooit controle op de wedstrijd krijgt. Als de eerste pressing niet “pakt”, zakt de veldbezetting uit elkaar en ontbreekt het aan aansturing binnen de linies. De middenas laat te veel ruimte vallen tussen verdediging en middenveld, waardoor tegenstanders vrij kunnen inlopen op de zestien.
Het tweede verwijt is mentaal van aard. Ajax laat na tegenslag – een tegengoal of een gemiste kans – regelmatig de intensiteit zakken, waardoor fases met drie tot vijf minuten chaos ontstaan. Precies in die vensters valt de schade, wat de term “zeperd” telkens voedt.
Tot slot wijst Sneijder op het uitblijven van leiderschap in de kleine details: wie zet de lijn naar voren, wie herstelt de organisatie na balverlies, wie neemt verantwoordelijkheid bij standaardsituaties? Zonder duidelijke stemmen op het veld vervlakt de intensiteit en versnippert de pressing.
Tactische pijlers die onder druk staan
In de opbouw kiest Ajax onder de huidige staf voor korte passing met een hoge positionering van de backs. Zodra de tegenstander doordekt, is de aansluiting van de zespositie te traag en is de afstand tussen pass- en steunpunt te groot. Daardoor moet de bal vaak diagonaal opzij of terug en verdwijnt de verticale dreiging.
Bij balverlies ontbreekt de “counter-press” in blok. Ajax jaagt nog wel met de eerste man, maar de tweede en derde opvolging komen te laat, waardoor het middenveld openbreekt. Tegenstanders kunnen dan met twee passes vrij snel in de rug van de backs komen.
Ook standaardsituaties zijn een bron van puntenverlies. De zone-mandekking rond de vijfmeter is niet synchroon, waardoor vrijlopende tegenstanders de eerste paal of penaltystip kunnen aanvallen. Dit zijn corrigeerbare details, maar ze vragen om scherpe taakafspraken en consequente uitvoering.
De rol van trainer en staf: van spelidee naar uitvoerbaarheid
Francesco Farioli bouwde Ajax richting een dominante balcirculatie en een intensieve pressing, principes die passen bij de clubfilosofie. De praktijk laat echter zien dat de ploeg moeite heeft om die intensiteit negentig minuten vast te houden. Dat wijst op een discrepantie tussen het plan en de fysieke en mentale draagkracht van de huidige selectie.
De staf staat voor een concrete keuze. Of het pressingmoment wordt verlaagd – met een compactere middenzone en meer nadruk op restverdediging – of de ploeg gaat gericht microperiodiseren om de pressing in kortere, maar dodelijkere sprints te krijgen. In beide scenario’s hoort een duidelijke hiërarchie op het veld: wie triggert, wie dekt door, wie beveiligt de rug.
Daarnaast moet Ajax de spelhervattingen professionaliseren: varianten, zone-indelingen en het toewijzen van “killers” op de luchtduels. Dit levert direct winst op, zelfs zonder wissels op de transfermarkt.
De selectie in balans: hiërarchie kwijt, verantwoordelijkheid gezocht
Sinds het vertrek van Dragende Figuren als Dusan Tadic, Daley Blind, Davy Klaassen en Edson Álvarez is de natuurlijke leidersgroep uitgedund. Ajax heeft talent en loopvermogen, maar te weinig spelers die in hectiek de ploeg organiseren en het ritme bepalen. Dat deficit is zichtbaar in de tussenlinieruimtes en de timing van drukmomenten.
Met een jonge kern vraagt het model om veteranen die tempo en emotie sturen. Dat kan intern – door duidelijke mandaten te geven aan de aanvoerder en de controlerende middenvelder – of extern, via gerichte aankopen met coaching-kwaliteit op het veld. Zonder die “veldcoaches” blijven fouten terugkeren in piekmomenten.
In de tussentijd kan de staf de variatie vergroten door wedstrijdspecifieke afspraken te maken. Bijvoorbeeld: backs niet tegelijk hoog bij een minimalistische voorsprong, de zespositie expliciet in de restverdediging verankeren, en duidelijker afspraken over de tweede bal na lange trappen van de tegenstander.
Hoe Sneijder’s woorden doorwerken in de kleedkamer
Klubiconen beïnvloeden in Amsterdam altijd de temperatuur rond de ArenA. Sneijder’s analyse zet de lat hoger voor de ervaren krachten en vergroot de accountability op het trainingsveld. Spelers weten dat herhaalbare fouten – met name bij het verdedigen van de as – niet langer onder de radar blijven.
Voor de staf betekent dit dat selectiebeslissingen harder tegen het licht worden gehouden. Basisplaatsen komen nadrukkelijker in het geding als de pressing- en restverdedigingsnormen niet gehaald worden. De clubleiding krijgt intussen munitie om het winterse beleid aan te scherpen richting leiderschap en duelkracht.
Het publiek, altijd een barometer in Amsterdam, zal sneller ongeduld tonen bij herhaling van dezelfde fouten. Dat vergroot de urgentie om direct meetbare ingrepen door te voeren.
Wat dit zegt over Ajax in het grotere plaatje
De kritiek is geen incident, maar het eindpunt van anderhalf jaar schommeling tussen spelidee en personele realiteit. Ajax wil vooruit verdedigen, dominant zijn en hoog terugveroveren, maar heeft te weinig spelers die dit negentig minuten foutloos uitvoeren. Waar PSV en Feyenoord hun basispatronen tot automatisme maakten, is Ajax te vaak afhankelijk van individuele bevliegingen in plaats van teammechanieken.
De weg vooruit is tweesporig. Op korte termijn draait het om discipline zonder bal, het sluiten van de as en het verhogen van de winstpercentages in duels en tweede ballen. Op middellange termijn moet de selectie in de as – keeper, centrum, zespositie – worden gestapeld met leiders die het team door hectiek loodsen.
Als die twee lijnen samenkomen, is de marge tegen de top kleiner dan nu lijkt. Zonder die structuur zal elke tegenslag opnieuw leiden tot dezelfde kwetsbare fases die Ajax punten kosten.
Vooruitblik: keuzes die nu tellen
De eerstvolgende trainingsweek staat in het teken van scherpere afspraken: triggerwoorden in de pressing, rolverdeling bij spelhervattingen en het dichtzetten van de as na balverlies. Verwacht een pragmatischer veldbezetting in de slotfases, met extra zekerheid in de restverdediging wanneer Ajax voorstaat.
In de komende speelrondes moet Ajax resultaten koppelen aan herkenbare patronen: sneller vooruit verdedigen in blok, minder meters in de rug van de backs en meer grip op de tweede bal. De selectie weet dat de meetlat nu extern is opgehangen; iedere herhaling van dezelfde fouten kost autoriteit én punten.
Voor de winterstop bepaalt dit of Ajax weer aanhaakt bij de top of blijft vechten om stabiliteit. De reactie op Sneijder’s uithaal – vertaald naar keuzes op het veld – wordt bepalend voor het verdere seizoen.