Oud-Ajax-trainer Aad de Mos heeft spijt uitgesproken over zijn eerdere harde oordeel over de Amsterdammers. De analist schaart zich daarmee achter de recente sportieve ontwikkeling die Ajax onder de huidige technische staf doormaakt en neemt publiekelijk afstand van eerdere conclusies over het elftal en de koers.
De draai is relevant omdat De Mos met regelmaat het debat over Ajax mede kleurt in talkshows en columns. Zijn nuancering bevestigt dat Ajax structureel stappen heeft gezet: minder chaos in de opbouw, meer controle zonder bal en een hoger rendement voorin. Voor de club betekent dit rust in de buitenwacht en erkenning voor ingrepen op het veld en in de organisatie.
Wat De Mos precies terugneemt
De Mos had Ajax eerder weggezet als een ploeg die dit seizoen niet zou aanhaken bij de nationale top en te licht was om Europees een rol te spelen. Hij koppelde dat oordeel aan gebrekkige balans in het elftal en een te groot verval tussen de linies. In zijn nieuwe duiding erkent hij dat die analyse te somber was gezien de recente reeksen en het spelbeeld dat Ajax nu neerzet.
Concreet draait het om drie punten waarop hij terugkomt: de onderwaardering van de defensieve organisatie, het rendement van de aanvalslinie en de impact van de huidige staf op automatismen. Daarmee schuift De Mos zijn eerdere frame – incidenten en wisselvalligheid – in naar de achtergrond ten gunste van structurele voetbalargumenten.
De timing is betekenisvol: Ajax is uit de fase van noodverbanden en improvisatie, speelt herkenbare patronen en herstelt geloofwaardigheid in eigen competitie én in Europa. Dat maakt de herziening van een prominente stem in het medialandschap meer dan een persoonlijke correctie; het is een signaal over waar de club sportief staat.
De sportieve onderbouwing: van losse flodders naar controle
Ajax heeft de afgelopen weken tastbare verbeteringen doorgevoerd in alle spelmomenten. In de opbouw wordt consequenter met een 3+2-structuur gespeeld: een extra man in de eerste lijn zorgt voor rust, de zes en een controller bieden een stabieler afspeelpunt en de backs kiezen hun hoogtes slimmer. Dat reduceert het aantal verloren ballen in de as, waardoor de restverdediging minder bloot komt te staan.
Zonder bal is de pressing compacter geworden. Ajax forceert drukmomenten op de halve ruimtes in plaats van blind door te jagen naar de backs van de tegenstander. De lijnen staan kort, de afstand tussen middenveld en defensie blijft beheersbaar en de ploeg is sneller herstelbaar bij een gemiste interceptie. Resultaat: minder counters tegen en een lagere expected goals-tegenwaarde uit open spel.
Voorin stijgt het rendement door betere bezetting van de zestien. De spits wordt frequenter bediend met lage cutbacks in plaats van voorspelbare voorzetten, de rechtsbuiten komt vaker in scoringsposities in plaats van alleen maar krijt aan de schoenen, en de tien duikt gericht achter de laatste lijn. Ajax is daardoor minder afhankelijk van individuele bevliegingen en scoort meer uit voorbereide patronen.
De rol van de staf: heldere principes en consequente keuzes
De huidige technische staf heeft rigoureus gesnoeid in ruis. De veldbezetting is gedisciplineerd, de takenverdeling in elke fase van het spel is helder en de formatiekeuzes zijn consequent. Spelers weten op elke rij 1) wie het eerste afspeelpunt is onder druk, 2) wie de diepte dreigt zonder bal, en 3) wie het restblok borgt bij balverlies. Dat levert voorspelbaarheid op voor de eigen ploeg en onvoorspelbaarheid voor de tegenstander.
Daarnaast is de standaardvariatie opgewaardeerd. Corners worden met duidelijke triggers genomen – korte variant om een man te isoleren, of juist een screen voor de eerste paal – en vrije trappen rond de zestien hebben varianten die passen bij de traptechniek van de uitvoerders. Standaardsituaties leveren punten op in wedstrijden waarin open spel gelijk opgaat.
Rotatie is functioneel geworden. Minuten worden verdeeld op basis van intensiteit en rolfit, niet als noodgreep. Daardoor blijven pressing en restverdediging intact, óók na wissels; een cruciale winst ten opzichte van de chaotische fasen die Ajax eerder dit kalenderjaar kende.
De spelers die de kentering belichamen
De as van het elftal draagt de vooruitgang. De linksvoetige centrumverdediger dicteert de opbouw met diagonale passes door de linies, terwijl zijn partner de diepte defensief bewaakt en duels wint in de zone. Samen verkleinen ze de ruimte voor de tegenstander tussen linies en maken ze het middenveld speelbaar.
Op het middenveld brengt de controleur balans: hij biedt zich aan onder druk, vraagt de bal in de juiste voet en versnelt pas wanneer de formatie breed en diep staat. De lopende acht voegt meters en diepte toe, waardoor de tien meer vrijheid krijgt om tussen de linies te draaien en steekpasses te geven.
Voorin heeft de spits zijn rol verfijnd. Hij kaatst zuiverder, bewaart de bal onder druk en start zijn loopacties op het juiste moment. De rechtsbuiten profiteert doordat hij vaker in de halfspace aan de bal komt, terwijl de linksbuiten in de rug van de back duikt. Samen levert dat meer schoten vanuit de zone van de waarheid en minder lage-kwaliteitspogingen vanaf de zijkant op.
Wat deze draai betekent voor Ajax en het krachtenveld in de Eredivisie
De herziening van De Mos is meer dan reputatieherstel voor Ajax; het onderstreept een verschuiving in het krachtenveld. PSV blijft breed en volwassen, Feyenoord heeft een ingeslepen collectief, maar Ajax heeft de kloof qua organisatie en automatismen meetbaar verkleind. In onderlinge duels zal de restverdediging en standaardkracht beslissend zijn, niet langer het incident of de individuele vormpiek.
Voor de clubleiding is dit het moment om de lijn vast te houden. Geen paniekaankopen, maar gerichte aanvullingen op profielen die al in het elftal verankerd zijn: een back die inwaarts kan spelen, een middenvelder met handelingssnelheid in kleine ruimtes, of een aanvaller met diepte zonder bal. Die consistentie in beleid versnelt de sportieve progressie op het veld.
Mediaal neemt de druk af. Een extern narratief dat verschuift van crisis naar inhoud geeft spelers en staf lucht. Het maakt ruimte voor doorontwikkeling van patronen die al werken, in plaats van brandjes blussen en systeemwissels onder druk van de waan van de dag.
Vervolg: waar Ajax nu op stuurt
De eerstvolgende fase draait om bevestiging. Ajax moet dezelfde controle brengen in wedstrijden waarin de tegenstander laag blokkeert en het tempo wil drukken. Het team stuurt daarom op sneller baltempo in de eerste en tweede fase, meer loopacties zonder bal rondom de zestien en het consolideren van de restverdediging bij eigen corners.
Europees telt efficiëntie. Minder momenten nodig hebben om tot een doelpunt te komen en counters tegen voorkomen na eigen balverlies rond de middellijn zijn bepalend voor overwintering. De staf koppelt dat aan heldere scenario’s: wanneer consolideren, wanneer doordekken, en hoe wissels het plan versterken in plaats van openbreken.
Op de markt blijft de focus smal en functioneel. Ajax borgt de kern van het elftal en voegt alleen toe wat direct aansluit op de spelprincipes. Als die lijn wordt vastgehouden, krijgt de sportieve opmars een duurzaam karakter – en verandert een spijtbetuiging van een oud-trainer in een bevestiging van een koers die sportief hout snijdt.