Oranje heeft volgens Mee Met Oranje een duidelijke behoefte aan Frenkie de Jong. De analyse volgt op de meest recente interlandperiode, waarin het elftal van Ronald Koeman in de opbouw te vaak vastliep en controle in het middenveld miste.
Het gaat om meer dan alleen status: De Jong is het profiel dat Nederland momenteel niet in duplicaat in de selectie heeft. De constatering is relevant richting de volgende interlandwindow en de keuzes die Koeman moet maken in zijn middenas.
Waarom Oranje juist nu snakt naar Frenkie de Jong
Koemans Oranje wil hoog opbouwen, pressing overslaan met een man-meer in de as en dan snel de tussenlinies bespelen. Zonder De Jong mist de ploeg een middenvelder die onder druk wegdraait, zones opent met een dribbel of lijnbrekende pass en het tempo dicteert.
Daardoor belanden aanvallen te vaak in voorspelbaar spel langs de flank of in lange ballen op een targetman. De aansluiting vanuit het middenveld stokt, waardoor de balverliezen talrijker en de restverdediging kwetsbaarder worden.
Wat Frenkie de Jong concreet toevoegt aan Oranje
In balbezit zakt De Jong regelmatig uit naast of achter de centrale verdedigers, creëert een driehoek in de opbouw en lokt druk om vervolgens de vrije man te vinden. Hij versnelt op het juiste moment met een carry door de as, zodat de tien of buitenspeler tussen de linies kan openen.
Zijn meerwaarde zit ook in de restverdediging: doordat Oranje hoger kan staan met compact veld, hoeven backs en controlerende middenvelders minder meters achteruit te sprinten. Dat stabiliseert het elftal, zeker tegen tegenstanders die loeren op omschakelmomenten.
De boodschap van Mee Met Oranje
De conclusie op het Oranje-platform is onomwonden: het elftal mist een uniek profiel in de middenas.
“Je mist wel een type als hem.”
Het is geen oproep tot paniek, maar wel een heldere signaalwaarde voor Koemans keuzes in de as. De oproep onderstreept dat Oranje minder variatie heeft in pressbestendige middenvelders met verticale output.
De alternatieven in de selectie en hun profiel
Koeman beschikt over controlerende en lopende middenvelders, maar niet één-op-één het De Jong-profiel. De verschillen zijn in de praktijk zichtbaar in aanname-oriëntatie, pressing-resistentie en verticale passing.
- Jerdy Schouten: positioneel sterk en zuiver in de korte opbouw, bewaakt balans, maar minder progressief in carries door de as.
- Teun Koopmeiners: box-to-box met trap en scorend vermogen, eerder eindstation dan initiator van de eerste versnelling.
- Tijjani Reijnders: dynamisch, zoekt diepte en combineert, maar neemt minder vaak het eerste risico in de opbouwfase.
- Joey Veerman: passing-range en spelverplaatsing, vooral gevaarlijk in vrije rol; onder hoge druk wisselvallig in balvastheid.
- Mats Wieffer: defensieve duelkracht en intercepties, solide als slot op de deur, minder dribbelend vermogen in kleine ruimtes.
Met deze profielen kan Oranje variëren, maar het mechanisme om een tegenpress te slopen via de as blijft kwetsbaar. Dat verklaart waarom wedstrijden vaker een lage-snelheidskarakter krijgen en de backs gedwongen worden tot risicovolle voortzetting langs de lijn.
Hoe Koeman het middenveld balanceert zonder De Jong
Zonder zijn dirigent kiest Koeman doorgaans voor een controlerende 6 en twee lopers die diepte maken vanuit de halfspaces. Dan ligt de nadruk op solide restverdediging en het snel bereiken van de buitenkanten of een spits die kan kaatsen.
Het patroon werkt tegen ploegen die laag staan, maar schiet tekort als de tegenstander doorzet op man-op-man-pressing. In die scenario’s verliest Oranje de mogelijkheid om met één actie drie linies over te slaan en de aanvallers in hun voorkeurszones te vinden.
De betekenis voor het grotere plaatje rond Oranje
De roep om De Jong raakt aan een structureel punt: profieldiversiteit in de kern van het elftal. Oranje beschikt over veel kwaliteit, maar weinig spelers die in de opbouw zowel dribbelend als passerend de eerste versnelling kunnen verzorgen.
Dat is van invloed op keuzes in selectiebeleid en rolverdeling. Je kunt compenseren door een back in te laten schuiven (inverted fullback), een centrale verdediger door te laten stappen of een creatieve tien (zoals Xavi Simons) eerder in de as te betrekken, maar het basismechanisme blijft minder stabiel dan met De Jong op zes-acht.
Wat de aanval wint met een echte dirigent
Met De Jong worden de aanvallers eerder in hun kracht aangespeeld. Gakpo en Simons krijgen de bal vaker tussen de linies met het gezicht naar de goal, terwijl de rechtsflank via een derde-man-combinatie (Dumfries in de diepte) kan worden benut.
De spits profiteert van kortere aanvoer door de as en betere posities voor schot of kaats. Bovendien levert het hogere positiespel meer tweede ballen op rondom de zestien, wat het schotvolume uit open spel en standaardsituaties vergroot.
Vooruitblik: keuzes richting de volgende interlandperiode
Koeman staat voor een helder pad: of wachten op de beschikbaarheid van Frenkie de Jong en het elftal weer om hem heen structureren, of de opbouwprincipes aanscherpen met het huidige profielenspectrum. In dat laatste scenario zijn rolvastheid en veldbezetting cruciaal: Schouten als anker, Reijnders en Koopmeiners met complementaire diepte, en duidelijke afspraken voor de inversie van de back.
De eerstvolgende topaffiche zal richting geven aan die keuze. Komt De Jong beschikbaar, dan kan Oranje terug naar het dominante positiespel met gecontroleerde risico’s in de as; blijft hij buiten de selectie, dan draait het om mechanische oplossingen om de eerste druklijn consequent te omzeilen.
De maatstaf is simpel: sneller door het centrum, minder noodgreep in lange ballen en betere restverdediging bij balverlies. Dáár wordt beslist of Oranje de stap maakt van degelijk naar dwingend.