NEC-aanvaller Koki Ogawa heeft de druk op de spitspositie in Nijmegen opgevoerd. De Japanse goalgetter zegt dat het “een kwestie van tijd” is tot hij de eerste spits is, ondanks stevige concurrentie in de punt van de aanval. Zijn ambitie raakt direct aan de keuzes van trainer Rogier Meijer, die dit seizoen meerdere opties heeft voor de nummer-9-rol.
De uitspraak is van belang voor NEC’s aanvalsplan en het ritme in de opbouw. Ogawa koppelt diepgang aan afmakersinstinct en dwingt daarmee een andere speelwijze af dan een pure aanspeelpunt-spits. Het zet ook de hiërarchie in de kleedkamer op scherp, met gevolgen voor speeltijd en formatie.
Koki Ogawa zet koers: ‘Ik word de eerste spits bij NEC’
Ogawa sprak zich tegenover VoetbalPrimeur ongebruikelijk stellig uit over zijn status. De 26-jarige aanvaller, vorig seizoen al clubtopscorer in de Eredivisie, wil onbetwiste nummer 9 worden in Meijers 4-2-3-1. Zijn boodschap is helder: vorm, fitheid en pressingvolume moeten de doorslag geven in de pikorde.
“Het is een kwestie van tijd tot ik de eerste spits ben,” zei Ogawa. “Ik ben fitter, sneller in het drukzetten en mijn afwerking is weer op niveau.”
De timing van die uitspraak is strategisch. NEC zoekt dit seizoen naar vaste patronen in de aanval; met Ogawa in de punt ligt het tempo hoger en wordt er vaker diep achter de laatste lijn gelopen. Dat past bij de bezetting rond de spits met beweeglijke tien en snelle flankspelers.
De concurrentiestrijd in de punt bij NEC
Meijer beschikt naast Ogawa over een klassieke targetman en een veelzijdige aanvaller die ook vanaf de flank kan spelen. De trainer roteerde in de openingsweken afhankelijk van tegenstander en wedstrijdbeeld, met varianten tussen een aanspeelpunt en een dieptezoeker. Die flexibiliteit is bruikbaar, maar maakt ook dat niemand definitief heeft doorgepakt.
In wedstrijden waarin NEC laag wordt vastgezet, is een aanspeelpunt aantrekkelijk om onder druk uit te komen en de ploeg te laten aansluiten. Zodra NEC het initiatief pakt, wint de optie met diepgang en pressing aan waarde. Precies daar profileert Ogawa zich: hij dwingt verdedigers achteruit en houdt de restverdediging van de tegenstander oncomfortabel.
Intern weegt NEC niet alleen goals, maar ook teammetrics mee. Sprints in pressing, veroveringen in het laatste derde en xG uit open spel bepalen de analyse na elke speelronde. Ogawa scoort structureel hoog op loopacties zonder bal en schotvolume per 90 minuten, factoren die zwaar meewegen in Meijers keuze.
Wat Ogawa toevoegt aan het aanvalsspel van NEC
De Japanse spits brengt een specifieke set aan wapens die het profiel van de frontlinie verandert. Hij biedt:
- Diepgang op het moment dat de ‘tien’ tussen de linies aan de bal komt;
- Vroege pressing op de centrale verdedigers, om de lange bal te forceren;
- Bewegingen naar de eerste paal bij lage voorzetten en cutbacks vanaf de achterlijn.
Met Ogawa als eindpunt speelt NEC vaker met een ‘third man’-patroon: de bal gaat via de zes naar de tien, die direct diep steekt op de lopende spits. Dat levert meer box-entries op en versnelt de tempo-verschil in de laatste fase. Het gaat wel ten koste van rustmomenten in de opbouw; zonder aanspeelpunt moet de bal sneller vooruit en is de foutmarge kleiner.
Zijn rendement onderstreept de toegevoegde waarde. Vorig seizoen tikte Ogawa in de Eredivisie dubbele cijfers aan, met een significant deel van zijn goals uit de zone tussen de penaltystip en de vijfmeter. De schotlocaties zijn structureel beter wanneer hij speelt, omdat hij met diagonale looplijnen ruimte maakt voor de tweede lijn.
De rol van Meijer: schuiven met formaties en rollen
Rogier Meijer heeft het luxeprobleem dat NEC in jaren niet had: variëren in profielen zonder de structuur te verliezen. Hij kiest vaak voor 4-2-3-1, maar wisselt de invulling van de spitsrol per fase in de wedstrijd. Een targetman zorgt voor doorkoppen en lay-offs, Ogawa voor constant dreiging in de rug van de defensie.
De consequentie is dat de ‘tien’ van NEC verschillend moet spelen. Met een aanspeelpunt komt hij eromheen en zoekt hij combinaties; met Ogawa speelt hij eerder als spelverdeler die de diepte bedient. Op de flanken is de rol ook anders: lage voorzetten en cutbacks hebben prioriteit met Ogawa, terwijl hoge voorzetten relevanter zijn met een kopsterke spits.
Meijer weegt bovendien belasting en fitheid mee. De intensiteit van Ogawa in het drukzetten is een winstpunt, maar vraagt zorgvuldig doseren om piekmomenten in de slotfase te behouden. Daarom kunnen we in topwedstrijden opnieuw een splitsing zien: starten met pressing, eindigen met power in de lucht.
Gevolgen voor de hiërarchie in de aanval
Als Ogawa de eerste spits wordt, verschuift de minutenverdeling scherp. De targetman rolt dan in de rol van ‘closer’ voor de slotfase, met nadruk op kopkansen en het vasthouden van de bal. Een polyvalente flankaanvaller wordt het eerste wisselalternatief op 9 wanneer snelheid nodig is tegen vermoeide verdedigers.
Voor de spelverdeling betekent dit meer verantwoordelijkheid bij de dubbele zes. Zij moeten eerder vooruit spelen, omdat de derde man-lijn met Ogawa pas rendeert bij snelle passing door de as. De backs krijgen tegelijkertijd de opdracht om lager te resteren om counterruimte te beperken wanneer veel mensen voor de bal staan.
Individueel is het signaal aan de groep duidelijk: rendement en intensiteit beslissen. Wie in pressing en schotkwaliteit levert, start. Dat vergroot de interne competitie, maar maakt NEC ook minder afhankelijk van één profiel.
Wat dit zegt over NEC’s ambities in de Eredivisie
De uitspraak van Ogawa past in een bredere trend: NEC wil dit seizoen structureel bovenin het linkerrijtje meedraaien. Het elftal heeft genoeg technische kwaliteit om dominanter te spelen, maar heeft in de punt een duidelijk anker nodig voor consistentie in kansencreatie. Met Ogawa als speerpunt verschuift de balans richting tempo en verticaliteit in plaats van balvastheid en consolidatie.
Dat is een keuze met gevolgen voor de marge in wedstrijden tegen de subtop. NEC zal meer kansen creëren, maar ook momenten toestaan waarin de controle even weg is. Het is aan Meijer om via restverdediging en posities van de backs de risico’s te managen.
Voor de ranglijst telt uiteindelijk het netto-effect: meer expected goals voor dan tegen. Als Ogawa zijn vorm uitbouwt en de aansluiting met de tweede lijn intact blijft, groeit de kans op play-offs om Europees voetbal. De ambitie is niet stilletjes; de spits zet hem luid neer.
Vooruitblik: keuze richting de volgende speelrondes
Meijer hakt in de aanloop naar de komende competitieduels de knoop door over zijn nummer 9. De trainingsweek staat in het teken van automatismen: timing van diepteloopacties, pressing-triggers en de afstemming tussen tien, spits en rechtsbuiten.
Voor Ogawa is het simpel: basisplaats verzilveren met goals en arbeid zonder bal. Voor NEC geldt hetzelfde principe: dominante fases omzetten in rendement, zodat de strijd om de spitspositie het elftal beter maakt in plaats van onrust veroorzaakt.
De komende weken bieden direct een graadmeter met tegenstanders uit zowel de middenmoot als de subtop. Bevestigt Ogawa zijn woorden op het veld, dan krijgt NEC precies wat het zoekt: een vaste punt die het verschil maakt in de zestien én in het drukzetten daarbuiten.