Fanny Waandels zag met VVSB de KNVB Beker-droom al in de eerste ronde stranden. De doelman die in 2016 onderdeel was van de legendarische halvefinaleploeg uit Noordwijkerhout, hield zijn ploeg lang in leven, maar moest na rust capituleren in een 0-3-nederlaag tegen FC Utrecht. Het verschil lag in tempo en precisie op de beslissende momenten: waar VVSB twee goede mogelijkheden onbenut liet, sloeg de Eredivisionist aan de overkant genadeloos toe. Voor VVSB rest na een dappere bekeravond de realiteit van de competitie, waar punten direct tellen.
Het verlies is betekenisvol omdat VVSB juist rondom deze loting de herinnering aan 2016 nieuw leven inblies. Met Waandels opnieuw als stabiele factor onder de lat en een herkenbaar plan zonder bal hoopte de ploeg het duel lang ‘open’ te houden, zoals destijds tegen profclubs Roda JC en FC Den Bosch. Dat lukte een uur, maar de marge in kwaliteit en intensiteit werd uiteindelijk zichtbaar en beslissend.
Fanny Waandels als anker en symbool
Waandels, nu de ervaren leider in de VVSB-defensie, stond opnieuw voor wat de club in de beker wil uitstralen: compact, volwassen en effectief. In de eerste helft voorkwam de goalie met twee reflectiereddingen bij lage voorzetten een achterstand, terwijl hij in de opbouw bewust de lange bal koos om het risicogebied te vermijden. Zijn coaching hield de linies dicht op elkaar, waardoor Utrecht weinig ruimte vond tussen de blokken.
Na afloop klonk de keeper realistisch, maar ook strijdlustig.
We hadden het gevoel dat er wat mogelijk was. Tot het eerste doelpunt zat precies in de wedstrijd wat we wilden: compact blijven, standaardsituaties afdwingen en wachten op een moment. Dan weet je: één keer wegglijden en je betaalt de prijs.
Het vat de marge samen waarin cupstunts ontstaan of mislukken.
Het plan van VVSB: restverdediging, standaards en ‘hoofd koel’
Trainer en ploeg kozen voor een sobere 5-3-2 zonder bal, met duidelijke triggers voor druk. Aan de zijkant werd pas op de pass naar de back doorgeschoven, centrale linies bleven in de as. Bij balbezit gold: direct diepte zoeken, tweede ballen winnen, en via dode spelmomenten dreigen.
Concreet werkte VVSB met drie klemtonen in de uitvoering:
- Restverdediging met drie centrumverdedigers plus een inschuivende zes om counters tegen te houden.
- Veel variatie in corners: twee korte, vervolgens een verre tweede paal met screening op de keeper.
- Bewuste vertraging in ingooien en vrije trappen om het tempo van de Eredivisionist te breken en de eigen organisatie te zetten.
Die aanpak leverde in het eerste bedrijf twee halve kansen op na standaardsituaties, terwijl Utrecht buiten het strafschopgebied werd gehouden. Het leverde geloof op het veld op en rumoer op de tribune, precies de context die je als underdog zoekt.
De ommekeer na rust: tempo omhoog, foutmarges naar nul
Rond het uur ging het tempo bij FC Utrecht zichtbaar omhoog. De backs kwamen dieper, de tien vond vaker de halfspace, en VVSB moest verder terug. Een geblokte schotkans stuiterde ongunstig in de zestien, waarop de 0-1 van dichtbij werd binnengeschoten; het breekpunt van de avond.
VVSB moest daarna kiezen: blijven consolideren of hoger drukken. In die fase viel de organisatie uit elkaar, waardoor Utrecht in de transitie de tweede treffer kon maken. In de slotfase volgde via een snelle uitbraak de 0-3, op het moment dat VVSB alles of niets speelde en beide backs hoog stonden.
Het zijn details die in de beker onverbiddelijk zijn. Waar de amateurploeg het duel tot in de slotfase ‘binnen één moment’ wil houden, rekent de profclub op meerdere reële scoringsmogelijkheden per kwartier. Na de 0-1 kantelde de kansverdeling definitief weg.
De echo van 2016: andere route, ander krachtenveld
De vergelijking met 2016 doemt automatisch op, maar de context is afwijkend. Toen moest VVSB het telkens langer rekken en had het, naast momentum, ook de loting mee: de ploeg overleefde verlengingen, strafschoppen én trof tegenstanders die moeite hadden met kunstgras en de fysieke duels. Daarnaast scoorde die lichting uitzonderlijk hoog uit standaardsituaties.
Nu lag de lat hoger in pure weerstand: Utrecht vermijdt risico in de as en speelt sneller door de linies, wat de kans op toeval verkleint. Bovendien miste VVSB ditmaal de efficiency bij de eerste balcontacten in de omschakeling: twee mislukte aanname-momenten op de middenlijn ontmijnden veelbelovende counters.
Het grootste verschil zit in herhaalbaarheid. In 2016 groeide VVSB per ronde in de rol en had het met routiniers een piekvorm in de laatste twintig minuten. Tegen Utrecht was de inspanningsbelasting al voor het uur op of over de grens gekomen, wat het slot kostte.
Wat dit betekent voor VVSB: focus op competitie, leren in hoge intensiteit
Voor VVSB is de bekerexit geen klap op het seizoen, maar een reality check in waar de ploeg staat. De organisatie zonder bal is op orde en houdt stand tegen hoger niveau, maar in de eerste pass na balverovering ontbreekt nog rust en zuiverheid. Dat is precies het verschil tussen aanzetten en echt gevaarlijk worden tegen profs.
De staf kan uit deze avond drie concrete leerpunten meenemen naar de competitie. Ten eerste: scherper worden in aannames onder druk; één keer raken waar het kan. Ten tweede: nog strakkere afspraken in de restverdediging wanneer beide backs doorschuiven. Ten derde: rendement verhogen uit corners; de variatie is er, de eindpass nog niet.
Met Waandels als ervaren slot op de deur en stem in de coaching heeft VVSB een fundament. De volgende stap is het vertalen van dit niveau aan spanning en focus naar wekelijkse duels om de punten.
Analyse: de bekerkloof in 2024 draait om tempo en beslissende meters
De breedte van de Nederlandse top is de laatste jaren toegenomen. Zelfs clubs uit de middenmoot van de Eredivisie spelen structureel met hogere veldbezetting en pressing-intensiteit dan acht jaar geleden. Amateurs die willen stunten moeten niet alleen één plan hebben zonder bal, maar vooral betere exits na balverovering.
In cijfers vertaalt zich dat naar passnauwkeurigheid onder druk en het aantal ‘progressieve acties’ in de eerste drie seconden na balwinst. Tegen Utrecht kwam VVSB tot te weinig geslaagde verticale passes naar de spitsen, waardoor flipperen op de tweede bal uitbleef. De profs neutraliseerden zo het belangrijkste wapen van de underdog: chaos in de zone van de waarheid.
De les is helder: standaards en omschakeling blijven de snelste route naar een verrassing, maar het gaat om de kwaliteit van de eerste en tweede contactmomenten. Daar wordt de beker in 2024 beslist, niet alleen in strijd en organisatie.
Vooruitblik: herpakken en doorpakken
VVSB richt de blik direct op de competitie. De komende weken staan twee duels tegen ploegen uit de subtop op het programma, waarin het elftal zijn compactheid en omschakeling kan vertalen naar punten. Waandels en co. weten dat een vroege voorsprong daar vaak doorslaggevend is; spelhervattingen krijgen dus topprioriteit op het trainingsveld.
De staf bewaakt de belasting na de zware bekeravond en scherpt automatismen aan in de eerste pass vooruit. Slaagt VVSB daarin, dan levert deze bekeravond alsnog winst op: niet in de vorm van een sprookje, wel als katalysator om constanter te presteren.
Voor Waandels is de boodschap onveranderd: blijven coachen, blijven redden, en in de cruciale momenten rust brengen. Het bekertoernooi is voorbij, maar de kans om een seizoen richting te geven begint nu pas echt.